De werkgroep Dresden-Roemenië levert al vele jaren onmisbare steun aan drie dorpen in Roemenië. De duizenden euro’s komen van donaties, collectes en verkoop van o.a. worsten en speculaas. Hierover in het kerkblad SamenGeroepen van 22 februari a.s. een interessant artikel. Hieronder een impressie van de laatste Roemenië-reis, in oktober j.l.
Wij, Ieke en Sjoukje Rippen, hadden al eens aangegeven dat we nog één keer mee wilden naar Stina de Mures om afscheid te kunnen nemen. Tenslotte was Ieke al ongeveer 15 of 16 keer mee geweest ter ondersteuning van het technische team o.l.v. Gerrit Kombrink. Maar sinds december 2020 wonen we op Ameland. En die afstand is wel een beetje groot om actief mee te doen aan alle vergaderingen en vooral de voorbereidingen voor de reizen naar Stina.
Dus vertrokken we donderdag 19 oktober uit Hollum op Ameland, onze woonplaats, naar Harderhaven, waar we voorheen woonden en nu onze zoon en schoondochter wonen. Vandaar zaterdag 21 oktober samen met Gerrit en Riet Kombrink, Gert en Hetty Boersma en Truus op weg. Om 7.00 uur reden we Harderwijk uit op naar Roemenië. Na een paar stops, ook om van chauffeurs te wisselen, kwamen we om ongeveer 20.15 uur in Hotel Paprika, op de grens van Oostenrijk en Hongarije aan. Na een lekker diner zochten we al gauw onze kamers op, want de andere morgen was het weer vroeg uit de veren en gewapend met een ontbijtpakket vertrokken we al om 6.30 uur richting Stina. Na weer enkele stops kwamen we om ongeveer 17.30 uur bij Suzy en Arpad aan, waar we hartelijk verwelkomd werden met een drankje en lekkere hapjes. En ‘s avonds wachtte ons bij hen een heerlijk diner. Al gauw zochten we ons bed op in het gemeenschaphuis/Kerk, want we hadden vermoeiende dagen achter ons.
Maandagmorgen 23 oktober zijn Gerrit en Ieke begonnen met de reparatie van de mestverspreider. Gert Boersma en de dames zouden pakketten samenstellen voor de arme gezinnen, maar dat was al gedaan door Suzy en een aantal dames uit het dorp. De vrachtauto die wij mee zouden krijgen was maandag nog in de garage ter reparatie, dus konden wij maandag niet zo veel beginnen.
Gerrit en Ieke hadden eerst wat tegenslag, maar later ging het beter.
Het was een of ander heilige week in Roemenië en dat hield in dat er elke avond om 18.00 uur kerk was in het kleine kerkje, waar Eva voorging in die diensten. De dames en Gert zijn deze avond daar naar toe geweest
‘s Avonds weer lekker gegeten bij Arpad en Suzy.
Dinsdagmorgen was de vrachtauto er wel, dus toen was het hurry up laden voor Stina, ons eerste dorp voor het uitdelen van de pakketten. Suzy ging met ons mee, want zij wist wie hoeveel pakketten kreeg en bij wie we ze achter konden laten als er iemand niet thuis was. ‘s Avonds waren we bij Tamas en Eva uitgenodigd, waar de bakplaat op tafel kwam en je zelf je vlees kon bakken, met allerlei lekkere etenswaren erbij.
Na nog even napraten zijn we naar Stina gereden en na nog een gezellig spelletje hebben we ons bed opgezocht.
Woensdagmorgen zijn Gerrit en Ieke al vroeg richting de wagen- annex graanloods vertrokken want er was nog veel te doen. De rest van het gezelschap ging de vrachtauto laden voor Copand. Maar ze kregen de vrachtauto niet aan de praat. De startkabels van Ieke’s auto maar gehaald en geprobeerd. Weer niks. Op een gegeven moment kwamen de Roemenen, die ook in de loods aan het werk waren, maar eens polshoogte nemen en kwamen op het idee de brandstofpomp even te pushen. Waarachtig hij deed het. Ook wij konden toen op pad. We hebben de motor maar zoveel mogelijk laten lopen, bang dat hij het anders weer zou weigeren bij het starten. De dag verliep verder voorspoedig.
Donderdagmorgen begon de dag goed, althans voor Gerrit en Ieke. Ze waren nog maar even bezig, toen ons het bericht bereikte dat de mestwagen weer kon draaien. Ze hadden in totaal 15 nieuwe staven in het draaimechanisme gelast en nog een stel rechtgebogen. Wij hadden intussen de vrachtauto en onze eigen bus geladen voor Gabud. We zouden rijden, maar vergeet het maar! De vrachtauto deed het weer niet. De man die ons gisteren geholpen had, kreeg hem aan de praat. In Gabud, daar kwamen de mensen al naar ons toe. Ook hadden we kleding meegekregen. We moesten nu eigenlijk ogen van voren, achteren en opzij hebben, want ze graaien ons de spullen onder de handen weg.
Zo tegen 12.15 uur zouden wij lunchen bij Michaëla, een nicht van Suzy, toen Ieke mij belde, “je moet direct terugkomen, want ik bloed” zei hij. Dus Hetty, Suzy en ik met de bus op naar Stina. Daar aangekomen, zat Ieke met zijn voet omhoog en ingezwachteld met een drukverband. Hij was gewond geraakt op zijn wreef , daar zat een beste wond. Na wat heen en weer gepraat zijn Suzy, Sjouk en Ieke met onze auto naar Noslac gereden,waar we zijn overgestapt in de auto van Arpad en Suzy. Arpad besloot regelrecht naar het ziekenhuis van Alba Julia te rijden, ruim een uur.
Ieke werd al vrij spoedig opgeroepen, maar al snel werd Suzy gehaald, om te tolken. De wond moest gehecht en daarna moest er nog een foto worden gemaakt. Na ook nog een bezoek aan de apotheek konden we de thuisreis aanvaarden, waar onderhand de anderen ook bij de loods waren aangekomen. Al met al waren we de hele middag onder de pannen.
Vrijdagmorgen wilde Ieke eigenlijk mee met Gerrit en Gert, maar dat werd hem ten strengste verboden door Suzy en de rest van het gezelschap. Wij gingen de rest van de pakketten wegbrengen. Gerrit en Gert hebben de mestwagen weer verder in elkaar gezet. ‘s Avonds hebben we bij Arpad en Suzy weer heel lekker gegeten Allerlei soorten vlees van de BBQ, met van alles erbij. Ook Tamas en Eva waren van de partij. Een heel gezellige afsluiting van deze week.
Zaterdagmorgen zijn we vroeg vertrokken en na een overnachting in Deggendorf in Duitsland kwamen we zondagmiddag om 16.30 uur in Harderwijk. Het was een gezellige week van hard werken en kleine strubbelingen, maar het was weer enerverend.
Ieke en Sjouk Rippen