Hoe actueel kan een programma/onderwerp voor SST ook zijn. Young & Holy zorgt er voor. Met dank aan de redactie.
Zaterdag 7 oktober werd Israël getroffen door honderden raketten die vanuit de Gazastrook zijn afgevuurd op onder andere Tel Aviv. Een escalatie is het gevolg. Het ‘festival van vrede’ eindigde op 7 okt in een bloedbad.
Waarom horen we wekelijks over het leveren van oorlogsmaterieel en nauwelijks over vredesonderhandelingen? We gaan in gesprek over vrede. “Wanneer ervaar je vrede? Is vrede iets waar wij elke dag aan moeten werken? Wat heeft God te maken met vrede?” Ondanks de vele afmeldingen, verschenen toch 12 jongeren op de SST-avond. Top. Na bekend making van het onderwerp “Vrede”, is de vraag gesteld wat de jongeren eigenlijk onder vrede verstaan. Vrede is niet alleen geen oorlog. Ook verdraagzaamheid en geen langdurige onenigheid thuis wordt als “vrede” bestempeld. Vreemd genoeg echter houden de jongeren zich niet echt bezig met “vrede” en wat er in Israël en de Gaza strook gebeurd. Zij hebben (terecht en soms ook begrijpelijk) andere belangen en zaken waarover zij zich druk en/of zorgen. Om de mindset te bepalen wordt kort uitgelegd (o.a. met beelden) wat er zich op 7 oktober heeft afgespeeld. In 2 groepen van 6, trekken de jongeren een briefje voorzien van een vraag. “Op welke manier draag jij bij aan vrede? Heeft vrede te maken met tevreden? Eens of oneens: Het is makkelijker om oorlogsmaterieel te sturen dan vredesonderhandelingen te voeren of Hoe vredig is het bij jullie thuis… en met wie sluit jij thuis het makkelijkst vrede… je vader of je moeder? Met name de laatste vragen zijn best persoonlijk. En ja… het knalt best wel eens thuis. Is het niet met je ouders, dan is het wel met een oudere broer of zus. De één kan het beter vinden met pa en de
ander bespreekt onenigheid liever met moeder. En de opmerking: “Waarom vechten we eigenlijk met elkaar… er zijn immers altijd alleen maar verliezers” is een natuurlijk heel simpel de wens van de gedachte. Er werd in beide groepen een stevige en inhoudelijke goede discussie gevoerd.
Middels het breken van een soepstengel moest aansluitend aangegeven worden hoeveel vrede de jongeren in hun leven ervaren met God, met zichzelf en met anderen. De lengte van de gebroken soepstengel gaf de vredes ervaring aan. Tot slot nog in groepjes een pleidooi houden wie binnen de groep recht had op een Twix caramel koekje. Wordt het die ander vanwege mening, betrokkenheid, enthousiasme of antwoorden, of valt de keus op je eigen
groepje, omdat een Twixje toch eigenlijk ook wel heeeel lekker is. Het werd een praat- en discussie avond welke wij moesten afbreken. De avond was veel te kort. Gelukkig nog even napraten met chips en cola en ice-tea. Tot over 2 weken, het was weer een bijzondere ervaring.
Martine, Anouk en Gerard.