Alex Vinke, de coördinator van het wijkteam Regenboog en ambtsdrager van dienst, staat regelmatig in de belangstelling en wordt regelmatig gecomplimenteerd voor zijn inzet. Daar wil hij het niet over hebben, schrijft hij in de nieuwe editie van ons kerkblad SamenGeroepen. In zijn column verlegt hij de aandacht naar wat hij de ‘stille krachten’ noemt. Hier zijn column.
Ik wil het hebben over die stille kracht die wekelijks thuis achter de laptop bezig is met werk voor de kerk. Die avonden in de
kerk druk is om beeld, geluid, licht, en weet ik wat nog meer operationeel te houden, te zorgen dat het werkt. Die druk is met de communicatie en roosters, te zorgen dat alles gestroomlijnd verloopt.
Het is goed om ons eens te realiseren hoeveel mensen zich inspannen op hun manier voor onze kerk, hoeveel mensen wekelijks of zelfs dagelijks bezig zijn met het werk op Gods akker. Ze worden niet gezien, want ze werken in stilte. Ze worden zelden gecomplimenteerd, want we weten niet wie ze zijn. Ze kloppen zichzelf niet op de borst maar zijn bescheiden.
Vanaf deze plek wil ik hulde brengen aan al die vrijwilligers, mijn dank aan ze betuigen. Want zonder hen kunnen we geen kerkdienst vieren en de deuren van onze gebouwen niet openstellen. Dus tegen alle stille krachten wil ik zeggen: bedankt voor je inzet!
Als u dit leest en dezer dagen een stille kracht tegenkomt, bedank haar of hem ook voor de inzet. En laat weten dat je het waardeert. De stille kracht zal er niet om vragen, maar ik denk wel dat het wordt gewaardeerd.
Alex Vinke